Bir gönlü güzelin,düş kaçağının,
İpini koparmış uçurtmasıyla,
Yarışırken umut yüklü kuşlarım,
Işıklı tellerine takıldı kanatlarım.
Yağmalanmış bir ömürden kurtulan
Buz dağının altında mahsur kalan sevgiyi
Sabırla aşk yapanın.
Kelebek kanadıyla baharı getirenin.
Isırgan otlarımı söküp temizleyerek ,
Bozkırıma gül tohumu ekenin,
Sevdim dost yüreğini.
İçtim avuçlarından yaşama sevincini.
Uzaktan çok uzaktan ,
Uzanan ellerinde dört mevsim bahar
Yangını nar çiçeği .
Kurmuş aşk sofrasını yolumun ortasına
Çağırır beni.
Anladım bir bakışta .
Gurbetimin sılasıydı gözleri..
yüreğimde sessizce bekleyen bir kanarya
Başladı şakımaya.
Sustu içimdeki güz senfonisi .
ve şimdi,
Gül yüzlü bir çocuğun mutluluk düşleriyle
Sallanıyor yüreğim atlı karıncalarda .
Masal bu ya ....
Rivayet odur ki,
Her masalın sonunda
Üç elma düşer gökten .
Biri onu yazanın,
Biri okuyanın.
Biri de,
Dinleyip dileyenin başına .
MELAHAT ÇETİNKAYA
