Yoğrulmuş mayası bir kez bitimsizmişçesine

Yoğurdu çalmış kimi göle

Kimi sığdıramamış ömür dediğini yere göğe.

Adını koymuşlar ilk çığlığında

Bütünlenmiş ruhun yaşadığın her acıda

Sayısız adım adımladığın yol almak adına.

Aldatılar ne ilk ne son

Ölüsü yok artık uçuk hayallerin

Ötesi yok ölümden başka

Yeter ki kolla kendini bırakıp ellerini avuçlarıma.

Yengisi ya da hüznü

Aşkı, kasveti yeri geldi mi hicap ettiğin

Rağbet etmesen de o kıvrak ritmi ile döngünün.

Her an ölecekmişçesine

Gidip de dönmeyecekmişçesine

Ne vefasızlığı sevgilinin

Ne de izdüşümü binlerce yerginin.

Günbegün görmüşsen aynı düşü

Bir kez düşmüşsen çarkına o bitimsiz rehavetin

Aslı astarı olmayan elde kalan

Hoyrat ve çetrefilli nice ikilem

Yüreği dağlayan.

İlk yarısı çocukluğun

Belki de son çeyreği yaşadığın ömrün

Kanıksamadan ölümü

Kabul et ya da etme yok saymak mümkün mü

Ne külfeti ne tadı damakta kalan

Her dem mırıldandığın nakaratı o ahenkli güftenin.

Bitap düşmek kadar mecbur kılınan

Ne ilk ne de son olacak bil ki senden arda kalan.