1
Yar...
Ne söylesem
Annem ve babam
Tepki vermiyorlar
Garip bir endişe içinde
Gözlerime bakıyorlar
Kimi zaman
Sen daha iyisini bilirsin
Diyerek susuyorlar
Her ne hikmetse
Aynı hayatı benimle
Birlikte yaşamıyorlar
Kendi dünyaları içinde
Kaybolup gidiyorlar,
Hüzün ve hicranla
Nefesleniyorlar
Bu durum karşısında
İçim acıyor,
Bir şeyler yapmak istiyorum
Hiç fırsat vermiyorlar
Yeter ki sen oku
İstikbalini kazan,
O bize yeter,
En büyük iyiliktir
Diye gönlümü alıyorlar
Aynı lisanı
Ve aynı zamanı
Yaşadığımız halde
Niçin bu kadar
Sabır ve tahammül
İçinde davranıyorlar
Duydukları
Ezan sesiyle irkiliyorlar,
Sanki o an
Kendilerinden geçiyorlar,
Sessizce gözlerinden bırakıyorlar...
Mustafa Cilasun