Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne kadar değiştik
Ne sen eski sensin
Ne ben eski ben
İnzivada bir ömür sürdük erkenden
Herkes gitti
Geride kalan anılardan
Andım istemeden
Bütün düğümlerini çözdük problemlerinin
Elde kalan hezimet
Yürek yarası diye
İzi düştü kalbimize
Orada taşıdık
Orada taştık
Orada kaldık
Bir adım ötesine cesaretimiz yoktu
Aldandık
Ve birde
Sensizlik depresyonu
İkide bir yoklayan
Uzaklardan bakar olduk aynalara
Her şey uzak zaten bu aralar
Gençlikten
Tutkudan
Aşktan
Baksana saçlarımız bile kaçamadı ağarmaktan
Birde özlem denen illet
Sevmiyorum artık özlemeyi
Bekledikçe ölüyor kalbimin kıyıları
“Ben seni özlemek değil ,yaşamak istiyorum “ der Behçet Necatigil
Yaşadıkça…
Buna da kızamazsın ya artık
Nede olsa
Hayal bu ya…
Âdem Efiloğlu