Online Üye
Online Ziyaretçi
Ey can...
Ne münevver
Bir nefessin
Gece gündüz ihsan
İçin ceht edersin
Ruhunda ve kalbinde
Hissettiğin
Haşyetin bendisin
Ne suhuletli bir
Edeb rengisin,
Şevki bahar
Gibi bereketlisin
Ümitlerinin içinde
Tebessümle
Her an refiksin,
Nefsiyle konuşana
Sükût edersin
Nerede bir mahzun
Ve masum görsen
Yıllara hasret
Bir sevinç
Gibi hüzünlüsün
İnsan seninle
Abat oluyor,
Sürur içinde gıpta ile
Suallerin içinde
Kayboluyor, nedenli
Yaşamanın farkına varıyor
Ne derlere
Göre yaşayanlar için
Niyaz ediyor,
Hesapsız bir akıldan
Rabbine sığınıyor,
Ummanlaşan
Senin gönlünle
Tanışan müstefit oluyor...
Mustafa Cilasun