Online Üye
Online Ziyaretçi
O masal ki başı var
sonu belirsiz tükenirken
Ve tüketirken anı hiç
dönmemesine...
Mevsimler devinir durur
biz yalpalarken
Ve yaftalanırken ömür.
Bir düş belki de
tekrarı olmayan
Susmak ise payımıza
düşen
Hiç ölmeyecekmişçesine
Oysa ölürken günbegün.
Sakıncalı bir düşüngeç
adı tanımsız
Hüzünlü bir süreç her
terk ediliş
Yürek de beden erir de
erir
Buzdağının o koca kütlesi
Görünenin çok ama çok ötesi.
Bin bir sığıntı duygu
Kıvraklığında yakarken
ruhu
Hoş bir betimleme olan
biten
Biraz da olsa
Keşke gelebilseydi bir
şeyler elden.
Ayracı ömrün, sarkıcı
enginlerin
Bir var bir yoksun
Ne bir resmin ne de
gölgen
Karışır karanlığa onca
sitem
Duymadığım,
söylemediğim
Bilirim ki gitmek için
çok erken.