Ulaşmak isterken
kaybolan siluetin,
Öncesinde uzaklaşan ben,
Beklemedeyim.
Kayıp gölge misali
Rencide olmuş şu sakil
kimliğim
Demlenirken hüznün
külfeti yakarken
Hicap ettiğim o
bitimsiz tedirginliğim
Kayıp düşerken
Boşlukta yankılanırken
sesim
Hanidir susup da ses
olsan dediğim…
Nirengi noktası olur
belki de
Belki de bir ilk
Şu ahir ömrümde görüp
göreceğim.
Ezelin tutumu uzanan
garip bir mefhum
Müdahil olsam da
Mağlup düşen ben
Ölsem de binlerce kere
Kıdemli bir sancı her
yeni doğduğum gün,
Güneş bile üşürken
Ürperir bedenim.
Demir atmışım belli ki
Meyletmiş bir kez
yalnızlığa
Farkında bile değilim
Yokluğun tecellisi
Nasıl bu kadar derin
Ve susturulmuş bir
benliğin
Canhıraş kaygıları
Ermek adına gaflet dolu
iken
Dünya haddinden fazla
çevrelenmiş
Adsız varlıklara
Hibe etmiş çoktandır
boş gönlünü.
Belki bitimi belki de
Döngünün yangını
Beni benden eden koca
bir yılgı
Vakıf olsam bile
hiçlikle sarılı.
Muafiyeti mubah
Düşünmesi sakıncalı
Bil ki beklemedeyim.
Yakala ucundan şu kalan
yarımı
Savrulmuş bir yaprak
kadar soluk
Sakıncalı bir düşün
kıyamet habercisi varlığın
Karışmışken kayıplara
Yadsınamaz bir serzeniş
Pelesenk olmuş iken
yüreğime.