Yarýn ola hayrola diyorlar,

Hayýrlarý þerleri bilmek kimin iþi ki?

Yarýn getirir mi seni bana?

Ne günler ,ne geceler geçmiþken vuslatýna hasret;

Yarýna bel baðlamak kafi gelir mi?

Gözlerinin kahvesiyle hatýr bulurken ömrüm,

Sensizlik prangasýna mahkum olup,

Gözlerini görmeden göçüp gider mi?

Oysa ben bir sonbahar akþamý düþünüyordum,

Sarý yapraklarýn süslediði sokaðýn baþýnda,

Üþüyen ellerimi ýsýtýrken nefesin,

Ben gözlerine bakýp gülümsüyordum..

Ne sonbaharlar geçti sevgilim,

Ve ne baharlar, ne kýþlar…

Mevsimler deðil önemli olan,

Ya da saçlarýmýza düþen aklar deðil,

Bin gün alsalar kalan ömrümden,

Ve bir lahza verseler gözlerine nazýr,

Düþünmeden kabul ederdim inan,

Öylesine mahsun ve öylesine hazýr,

Bir nazarýn deðil mi ki onu kýymetli kýlan?

Þimdi zamane sevdalarý sarmýþken,

Zararlý otlar misali yalan dünyayý,

Bütün aþklar yarým,sevgi saygý muallakta,

Sevdalar ayaða düþmüþ,yüzlerde yafta..

Oysa benim kadehimde sadakat þerbeti..

Yüreðim sana hasret ,sana özlemli..

Ve sen  sevgili yeter ki;

Sarý yapraklarýn süslediði  sokaðýn baþýnda,

Bir sonbahar daha bekletme beni…

beyazmelek