Online Üye
Online Ziyaretçi
Gözlerinin izi düşerdi gözlerime
Utanırdım karanlıktan
Bilmezdin…
/Bu yüzden içinden nehirler akardı mısraların…/
Hep akşamüstleri uğrayan
Beni derinden vuran kederin
Koşuşturmaların arasından sıyrılıp
Çat kapı yüreğimde sızlardı…
/Oysa daha teslim olmamıştım sensizliğe…/
Sensizliğe sığındıkça
Bir vaha çiçeğe öykünürdü
Nedenini bilmedikleri dünkü tevafukun
Parmak ucu versiyonunda hazin yakarış
Şimdiki sevmeler
Anlık ihanet beslemekte
Aldanmaksa cabası…
/Bu yüzden içimi dinle…/
Özleminle yazmaktayım her mısrayı
Vuslatın kahredici izlerinde
Duyarsın diye söyleniyorum
Söyleniyorum delicesine
Uyanırken her gün kendi kıyametine
Yine vurur sensizliğinin acısı…
/Ve ben yine anlamadan, gözlerine düşerim…/
Âdem Efiloğlu