Online Üye
Online Ziyaretçi
Kirlenen zamana inat yüreğinde beyaz ruhlu bir kanat
Geceye isyan dökerken kalem
Sel gibi aktı kelamın dili sayfalara
Kahramanlık türküleri dinlerken
Karanlığın gözünden
Şiirler sızdı gözlerinin derininden
Ne garip bir haldir sevda demlenirken gönlünde
Hasret tüter uykusuz gözlerinde
Nemli duvarlara yasla başını
Rutubet silinmiyor yürekte
Şiirin son demi nisyanlarda kalem
Ellerinde soğuk iklimlerin kiri
Üşüyor zaman olmuş zemheri
Matem yüklendi karanlık bir libas gibi
Şiir niyetine hıfs ettiği mevsimlerin dili
Ufka hükmediyor her halim mubah diyen
Afak karardığı günden beri şiirleri hep siyah
Yansın bütün şiirler yansın bir bilinmezin gölgesinde
Bir beste büyür gözlerinin lâl cemresinde
K/adın ağlar ifrit bir söylemin gafil renginde
Muştulu sözler yazacaktı kadın
Ne çok mayalanmıştı aşka
Hüzne dem vuran tüm şarkılar gibi
Beyhude salınır şiirin o hazan ikliminde
Sesinde titreyen ürkek bir lisan okunur
Savurur zaman kadını
Pembesi tükenmiş bulutlara saklı
Rengini karaladığı şiirler
K/adını sığdıramadı adam mavi boyalı göklere
Tükendi kelebeğin sevdaya dokunan masum şiirleri.
Nuray AYHAN…