Çadır kurduğumuz yer, son nefesin kıyısı
Hiç kimseyi bekletmez; gecikmek bilmez ölüm.
Şeb-î Ârus, vuslattır, güzel ruh için ecel
İsme özel davettir; "Kulum, artık bana gel!"
Kimine ılgıt ılgıt, huzur veren hoş bir yel
Kimisine kaş çatar; yüzüne gülmez ölüm.
"Durun!" emri geldimi kalbe ve her ekleme
Mümkün değildir artık vadeye an ekleme
Azrâil emir kulu; hiç teselli bekleme
Sel olsa dökülenler, yaşını silmez ölüm.
Gör ki saça ak düşer, ele baston verilir
Akıbet "ibret" olur, mezarlara serilir
Kimine mâlum olur, rüyâlarda görülür
Gaflet perdesi varsa, kolay sezilmez ölüm.
Tenden içe can için, kafesinden uçuştur
Dünya denen bu handan, ukbâya bir geçiştir
Mü’min olanlar için, ecel, şerbet içiştir
Kalp gözü kör olana, sırdır, çözülmez ölüm.
Mecit AKTÜRK