Sahilde oturup seyre
dalmışsın,
Hep mi enginlere bakar
gözlerin.
Bütün güzelleri örnek
almışsın,
Hep mi yürekleri yakar
gözlerin?
Masal Perisi’ydin çiçekler
açan
Kanatsız melektin ışıklar
saçan
Deli bir kısraktın elimden
kaçan,
Hep mi nehirlere akar
gözlerin?
Seni yalnız sandım çölde
gezerken
Deniz Kızı gibi gölde
yüzerken
Kardelen gibiydin karlarda
erken,
Hep mi kaşlarını yıkar
gözlerin?
Sabah serin eser yaylanın
yeli
Baldan tatlı derler
konuşsa dili
Taze çiçek gibi kınalı
eli,
Hep mi havalara çıkar
gözlerin?
Mehtaplı gecede Doğanay
olsan
Güneş doğduğunda sararıp
solsan
Son bir gece olsun yanımda
kalsan,
Hep mi insanlardan bıkar
gözlerin?
Gözlerin gözlerin Kara
Gözlerin
Sanki içerimde Yara
Gözlerin!
Kemal DOĞANAY