Rüzgar koşarken yolun sonuna doğru, büyüyor adımlarımız. Kim bilir büyüyordur ayaklarımız...
Bir koca adım, bir yıl daha yürüdük menzile. Şiirlerin, şarkıların, bayrakların ve kocaman yüreklerin süslediği yerde, gökte...
Bir çocuk sesi duyuldu sevginin ikliminde.
Rüzgar ılık ılıktı, yine de koşardı bu harman yerinden geçerken. Koşardık al al olmuş yanaklarımız seçilmezken inanmışlığın memleketini süsleyen bayraklar arasında. Umudun memleketinde, vuslata giden memlekette.
Tüketirdik yolları fersah fersah. Her adımımızda kucaklardık birisini. Birini daha katardık kervanımıza. Sevgimiz, muhabbetimiz sığmazdı kopardığımız takvim yapraklarına. Her kucakladığımızla büyürdü adımlarımız, koşardık rüzgarın estiği kutlu ikametgâha.
1 yıl daha eklendi yolumuza,
bir yaprak daha koparken rüzgarın koşusunda.
Sümeyye ERKALAN
3 Nisan 2015
Yazarın
Önceki Yazısı