Gururum karþýmda yarýným yakýnýmda

Bir daha sevmem demiþtim ama

Kahretsin ki sevmeye yakýndým yine

Ya da ben öyle zannetiyordum ,

Ufuk karanlýk be,geçmiþim sisli

Bir aþkýn yükü var omuzlarýmda ,

Ben de sonsuz umutlarýn tohumlarý saklý ,birde

Sana saklanmýþ sözcüklerimi kefenlemek zorunda olmasaydým .

O tohumlar yeþerindi belkide

Þu anlatýlan büyük aþklar var ya

Ýþte ben seni öyle sevdim be caným...

Masallara kahraman diye yazdým seni,

Þiirlere aþk diye iþledim ben seni,

Öykülerime Kerem diye Aslýdan fazla sevdim ben seni,

Hastane odalarýnda senden bahsettiler bana

Ýyileþmem için yalanlar söylerken onlar,

Senin için tutuldum ben bu hayata

Dayanýlmaz bir yanlýzlýðýn içinde seninle konuþtum her an

Biliyordum yoktun ne fark eder ki

Zaten hiç sevmedin ki beni.

Aðlama krizlerimde ellerimden tutmadýn belki ,

Deli bir aþýk olmayý göze aldým senin

Kývranan bedenlere þahitlik yaparým ki

Zor yaþamak böyle bir bunalýmdan sað çýkmak

Þimdi ben iyileþtim ya ,içimde ki sen ne olacak

Seni taþýrken ben yüreðim sensiz iyi olabilecek mi sanýyorsun

BÝLSEM KÝ UNUTURUM SENÝ VAZGEÇERDÝM BU YILLARI DEVÝREN BEKLEMEDEN...
                                                               ÖZLEM YALÇIN