Canýmm Anneciðim..


þu an sen de belki babama yazýyorsun..
bilmiyorum..
ama ona göre kesin öyle..
gönderilmemiþ nice mektuplarýn var kim bilir..
babam gibi..
ya da yazýlmamýþ nice temenniler..
benim gibi..

Sen beni býrakýp gitmiþsin..
nefret etmek geçiyor içimden..
ama babam buna asla izin vermez,
seni üzmeme..
sana kýrýlmama bile..
onu aðlatmamak için
sana kýzamýyorum
anneciðimm..

babam;
senin onu çok sevdiðine inanýyor,
haklýdýr..
ben olanlara, yaptýklarýna,
býrakýp gittiðine..
babamýn senin hakkýnda anlattýklarýna bakýyorum
inanmýyorum,..
mantýðýma ters geliyor..
nasýl gidebildiðine..
anlam veremiyorum..
böylesine sevip.. böylesine sevilirken..

birlikte olduðunuz süre içinde deðilse bile,
en baþýnda,
ya da ne bileyim en sonunda
samimi olmadýðýný düþünüyorum,
affedemiyorum..
haksýz mýyým..

yalan söylemedinse de,
gerçekleri söylemediðini,
anlatmadýðýný, ya da
kýsaca onu aldattýðýný düþünüyorum..
kýzýyorum..
ne yapayým.. iþte dobrayým, sana benzemiþim ya..
gözlerim yalan söyleyemiyor..
ama babam seziyor..
üzülüyor..
hissediyorum..
üzülüyorum..