Dünya denen devranla madem ki yaptın akdi
Yan ey gönül geldiysen yakar cihan insanı
Alem keyfe kederken gam da neşe ararsın
Duruşun akla zarar yakar dehan insanı
Sırların yüreğinde pare pare iz olur
İçinde ki ateşle yakar nihan insanı
Geceler hayalinde çıkagelir gözleri
İyiyi düşünsen de yakar bihan insanı
Sen kendini bile dur vuracaksa o vurur
Önünde zikretsen de yakar mihan insanı
Bir cigara od'unda kendine dünya kursan
Gelmez ardı arkası yakar duhan insanı
Fayda etmez asalet ne tıynetin ne mayan
Boşa kürek çekersin yakar rehan insanı
Dünya kazan sen kepçe gez çelebi misali
Oturup düşünürsen yakar bu han insanı
Ârif anlar halinden yanmanda derman bulur
Murada ermediysen yakar cihan insanı
Mehmet Fikret ÜNALAN
nihan: Sır, giz
bihan : iyiler, iyi olanlar
mihan: ulular, büyükler
rehan : bahadırlık, kahramanlık
duhan: duman, tütün