Online Üye
Online Ziyaretçi
BENİM BABAM / ADI HASAN (Fotoğraflara şiirler)
Dinlerken
Fatih Kısaparmak’tan o türküyü
Ağlayacak gibi olurum
Hüzünlenirim
Bugün yine dinledim ve dedim ki:
“Bir yazımda
Anlatmıştım anamı
Onun yanmayan ellerini
Toprak yüzünü ve de sessizliğini
Hakkı kalmasın ben de
Şimdi de anlatayım
O sert görünüşlü
Arkadaş olamadığımız
Yanında ayaklarımızı
Uzatamadığımız
Yufka yüreğini ihtiyarlıkta anladığımız
Babamı”
İnce, uzun bir adamdı
Ellili yıllarda mideden ameliyatlı
İçmezdi köydeki tulumbanın sert, kumlu suyunu
Rahmetli ağabeyimle
Gölyeri’ndeki pınardan getirirdik testilerle
Kimse dokunamazdı
Bilirdi herkes Hasan Çavuş’un huyunu
Memurdu Tarım Kredi’de
Sigarası önceleri Yenice, sonra Maltepe
Yıllarca çalıştı kendi köyünde
Sonra tası tarağı toplayıp gitti
Sivrihisar Dümrek’e
Kaman Savcılı’da geçti son on yılı
Kafasındaydı hep sekiz köşe kasketi
Beş çocuk büyütüp
Üçünü okuttuğuna göre
Vardı aldığı azıcık memur maaşının bir bereketi
Çocuktuk ya
Üç beş gün eve gelmese babam
Özgür olurduk
O günler biz çocuklar için evde yaşanırdı bayram
Kooperatif memuruydu
Çok tanınırdı ve de sayılırdı çevre köylerde
Hangi köye düğüne gitse
Serili olurdu iki döşek
Yerde
Sessiz sakin emekliliğini
Kırk yıllık dostlarıyla
Ve altmış yıl eşi olan
Anamla
Yaşarken
Düştü, ona bunları çok gören onulmaz derde
Gençliğinde yüzü pek gülmese de
İhtiyarlığında üzülürdü hastalığına
Ağlardı hep
Bu hareketli adam
Ve on yıllık hastalığı boyunca tüm sıkıntılarını çekti
O gül yüzlü, sessiz anam
Çok sevmişler ki
Birbirlerini
Bin dokuz yüz doksan dokuzda
Biri martta bir temmuzda
Çekip gittiler bu dünyadan
Torunlarının gaziliğini
Ortanca oğullarının acısını
Duymadan
Şimdi herkes iyi
Rahat uyuyun köy mezarlığında yan yana
Anam babam