Gonca gül açmış solacğını bilmeden                                                                                                                  Gülümsüyor yanında boynu bükük sümbüle                                                                                                      Güzel günleri bitmez sanır neşeyle sallanır                                                                                                     Dallarını uzatır yaprağını döküncede ah çeker kalır.                                                                                           

Arzusunu anlatır dalına konan bülbülüne                                                                                                          Rüzgarı dost sandım ordan oraya savruldum                                                                                                    Güneşe yalvardım yakma dedi sığın gölgene                                                                                                      Canımı buldum köküme değen su gölünde                                                                                                       

Sıra bülbüle geldi aşık oldum o can yakan renğine                                                                                             O kadar ötüp şakradım ki anlamadın gönül dilinden                                                                                           Göz pınarlarım kurudu aşkımı destan ettim cümle aleme                                                                                    Kavuşmak kaldı artık ölümüne aşkımız mahşer gününe                                                                                       
Gülün son cümleleri döküldü kurumadan dökülen yapraklarından                                                                        Öyle bir iç çekişi vardı ki yanında sümbül kokusunu savurdu dosttuna                                                               Gül anlamıştı ki sonu gelmiş yaprağını canlı canlı teslim etti toprağa                                                                    Ama ümidi vardı yeniden açacaktı can filizi yeşeriyordu DALINDA.
( Gülün Sitemi başlıklı yazı nurşize tarafından 24.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu