A R K A D A Þ


Çocuklar itiþerek sýralarýna geçmeye çalýþýyordu. Uzun boylu, sýska Muzaffer, sýranýn en sonuna geçmiþ olan çocuðu itekleyip yerine geçti “Defol bizim sýradan”. Çocuk, düþmemek için çabaladýktan sonra, sakince konuþtu;
—Ben de bu sýnýftayým.
Muzaffer þaþkýn sordu, “Yok caným, sen bizim sýnýfta deðilsin ki?”
—Yeni geldim.
Onlarý dinleyen birkaç çocuk da merakla döndü.
—Yeni mi geldin, adýn ne?
Kendini yabancý hisseden yeni çocuk gayet sakin ve uysal bir halde cevap verdi;
—Adým Mehmet.
Ýri yarý bir çocuk diðerlerinin arasýndan sýyrýlýp yanýna geldi. Bu sürekli zenginliðiyle övünen ve her zaman þekerlemelerle kandýrdýðý bir kaç çocuðu yanýna alýp, çete lideri gibi dolaþan Kutay’dý.
—Köylü gibi görünüyorsun.
Mehmet onun niyetini anlamadan sevinçle konuþtu; “Evet köylüyüm, nerden bildin?”
Kutay burun kývýrdý, “Baksana eski-püskü þeylerle gelmiþsin okula. Bakýn gömleði bile dikiþli”
Kutay’ýn sözlerine yakýn arkadaþlarý Erkut ve sýnýfýn en iri yarýsý olan ve Dev lakaplý Turgut kahkahayla güldü. Mehmet’in yüzü kýzarmýþtý. Gömleðinin dikiþli kýsmýný pantolonuna biraz daha sokmaya çalýþtý.
*** *** ***
Yeni dönemin açýlýþ konuþmasý için müdür kürsüye çýkýnca, çocuklar hemen yerlerine koþtu.
Okul müdürü Mustafa Bey, oldukça þiþman, otoriter görüntü vermeye çalýþmasýna raðmen güler yüzünü gizleyemeyen babacan biriydi. Kurallarý hatýrlatýyor, cezalardan bahsediyordu. Mehmet onu dinleyemiyordu, gömleðinin dikiþli kýsmý pantolona girmemiþ, beslenme çantasýyla gizlemeye çalýþýyordu.
Müdürün konuþmasý ve milli marþ okunmasýndan sonra, sýnýflara girmeye baþlamýþlardý.
Sýnýfta herkes özlediði arkadaþýyla oturmaya çalýþýyordu. Mehmet orta sýrada bir yere oturdu ama Kutay tepesine dikildi.
—Bana bak Mehmet miydi neydi adýn, çabuk kalk sýramdan.
Mehmet telaþla toparlandý, “Senin olduðunu bilmiyordum”
—Ben nereyi istersem ora benimdir tamam mý?
Mehmet þaþýrdý;
—Öðretmen yerleþtirmiyor mu?
Kutay baðýrdý; “Þu anda öðretmen var mý?”
Mehmet baþka sýraya geçti, orda da Erkut tepesine geçti, bir kez daha yer deðiþtirdi, orda da Turgut tepesine dikildi. Mehmet sonunda en sondaki boþ sýraya geçti. Sonra baktý ki, kendisini kaldýranlar o yerlere oturmamýþtý bile. Kutay, Turgut’u yanýna çaðýrdý, Erkut da bir arka sýraya oturdu. Mehmet geri dönerse yine rahatsýz edeceklerini düþünüp son sýradan kalkmadý.
Sýnýf öðretmenleri Leyla Haným geldiðinde hepsi ayaða kalktý. Leyla öðretmen tatilde ne yaptýklarýný sordu. Kutay, Eðe kýyýlarýnda birkaç yerde tatil yaptýklarýný anlatýrken çoðu gýptayla bakýyordu. Diðer çocuklardan da tatile gidenler, uzaktaki akrabalarýna gidenler vardý. Sýra Mehmet’e geldiðinde öðretmen;
—Evet, sýnýfýmýza yeni gelen arkadaþýnýz neler yapmýþ bakalým. Sýnýfýmýza hoþ geldin Mehmet, seni zamanla tanýyacaðýz. Eminim arkadaþlarýn da yeni sýnýfýna alýþman için yardýmcý olacaktýr. Ama bu gün tatilde yaptýklarýnýzý dinlemek istiyorum. Kýsaca nerden geldiðini söyle, sonra tatilini anlat bakalým.
—Yenice köyde okuyordum. Öðrenci azlýðýndan okulu bu sene kapatacaklardý. Babam da burada, süt fabrikasýnda iþ bulunca ailecek geldik. Tatilde köydeydim, annemle büyükbabama yardýmcý oldum. Buðday biçtik, meyve topladýk
Mehmet, iþe yaramanýn sevinciyle gözleri parlayarak anlatmýþtý. Öðretmen de takdir etmiþ, “Aferin’” demiþti ama Kutay geriye dönüp sordu, “Denize gitmediniz mi?” diye sordu.
Mehmet neþesini bozmadý, gülümseyerek “Gitmedik, ben yüzme bilmiyorum ki!” dedi.
Kutay sorusu istediði etkiyi yapmayýnca, “Köylü ne olacak” dedi. Mehmet duymuþ ama öðretmen duymamýþtý. Öðretmen, Mehmet’in yüzünün asýldýðýný fark etmedi;
—Otur Mehmet, ailene yardýmcý olman çok güzel bir olay. Evet Ayþe, seni dinleyelim.
Sýnýfýn kapýsý çalýndý, içeri okul müdürünün eþliðinde siyah saçlý bakýmlý bir çocuk girdi. Kutay çocuðun zengin görünüþünden rahatsýz olmuþ, bir tür rekabet endiþesi duymuþtu. Müdür öðretmenin yanýna gelip alçak sesle, “Süt fabrikasýnýn baþýna yeni geçen Ayhan Beyin oðlu Ali. Sizin sýnýfa verdik öðretmen haným”
Müdür çýktýktan sonra, öðretmen; “Ali de bizim sýnýfa yeni gelen bir arkadaþýnýz. Eveeet… Hah! en sonda Mehmet’in yaný boþ, þimdilik oraya otur, sonra boya göre düzenleme yaparýz.” Ali yerine geçti, öðretmen tekrar seslendi; “Evet Ali, tatilde neler yaptýðýnýz konuþuyorduk. Kendini tanýt ve anlat bakalým”
Ali ayaða kalktý, oturur oturmaz üzerine toz gelmiþ gibi özenle ceketinin kollarýný çýrptýktan sonra;
—Ankara’da Çankaya’da oturuyorduk. Babamýn iþi nedeniyle buraya gelmek zorunda kaldýk.
—‘Zorunda kaldýk’ deme Ali, memnun deðilmiþ gibi anlaþýlýyor. Bak ne güzel yeni arkadaþlarýn, öðretmenlerin olacak.
Ali, burun kývýrarak;
—Ankara’da özel okulda okuyordum.
Öðretmen bu övünme gayretini anlamazlýktan geldi;
—Bu kadar mý?
—Eee… Tatilde bir kaç yere gittik iþte, Alanya, Kemer, Bodrum filan.
—Tamam Ali, oturabilirsin.
Mehmet elini uzattý, “Hoþ geldin Ali. Ben de yeni geldim bu okula”
Ali bir an kararsýz gibi durduktan sonra Mehmet’in elini sýktý, “Hoþ bulduk… hoþ bulduk…”
Biraz sonra teneffüs zili çaldýðýnda çocuklar Ali’nin yanýna toplanmýþtý.
—Nerede oturuyorsunuz?
—Þey… Dolunay sitesinde,
Mehmet atýldý; “Gelirken gördüm, biz de biraz ilerisinde, Ceylan sokaktayýz.”
Ali þaþkýn bakarken, Erkut atýldý;
—Oooðlum sizin orasý gecekondu, Dolunay sitesiyle bir mi?
—Ben bir demedim ki, yakýn dedim.
Gülüþtükten sonra, yine Ali’ye döndüler.
—Baban nerde çalýþýyor.
—Süt fabrikasýnda
Mehmet yine atýldý “Benim babam da orda”
Ali, Mehmet’e dönüp þöyle bir süzerek baktý, Mehmet gayri ihtiyari gömleðinin dikiþli yerini gizlemeye çalýþtý. Ali, yavaþ yavaþ
—Benim babam oranýn Genel Müdürü oldu.
Mehmet, boynunu büktü, bir þey söylemedi.
*** *** ***
--- DEVAMI VAR ---

Yazan : Ahmet Ünal ÇAM

Not : Bu hikayeme yapýlan bir yorum, benim için oldukça hoþtu. Sizle de paylaþmak istiyorum.;
Hikayeniz çok güzel, anlamlý ve sürükleyici.Bence hikayeniz basýlýp okul kütüphanesinde yer almalý.Almalý ki Kasým bey gibi ebeveynlerin hatalarýný çocuklar görsün ve onlar gibi yetiþmesin.Tebrikler. Aydan Ö……