Ýnan bana geçmiþindeki akýntýn mazide kalmýyor..

Ucundaki akýntý sürüklenip gidiyor içinde,

Hep bir yokuþ , hep bir týrmanýþ

Çareye tebessüm ettiriyor..

Kaç hayal kýrýklýðý bu Rabbim?

Sýnanmakta olduðumuz bu hayal dünyasýnda,

Gücünü yitirmiþ insanlarý doðru yöne teþvik etmesini de iyi bilir..

Ýnancýný onun doðrultusunda huzura eriþebilmeli insan..

Elbet vardýr bir bildiði belki yarýn, belki yýllar sonra..

Yüzümüzdeki su damlasý bir gün güneþe yüzünü gösterecek olmanýn sevinci olmalý içimizde..

Ah kader diyoruz...!

Kader , soy aðacýna gömülmüþ bir kutu pense.. *

-Melike-