Gönül çerçisi oldum,
Elde olanları obalarda pazarladım,
Olmayan düşlere kapıldım,
Bana yananı bıraktım,hep benden kaçana yandım,
Gerçekçi düşlerim olmadı hiç
Bazan melez bazanda devşirme düşerle
Ömür cüzdanımı doldurdum
Adeta
Bir Sovyet mapushanesi gibi
Gönlümün avlusuna gelen her sevdayı
Dondurarak yitirdim
Yitirdiklerim oldu böyle nefessiz bırakan
Ardında kara gecelerin kara yaralarına tuz basıp can yaktığım
Tenha bir köşede devşirme mutluk aşıladığım yitirdiklerim
Sırası ile gitti bir bir
İç dünyamın garına gelen vagonlar
Her bir vagona ayrı bir dram yükledim
Nazilere özenen yüreğimin merhametsiz yanıyla
Tekrarından eski ve yeni samanları yaktım karıştırarak
Ya ben ben olmadım
Yada beni benden istemedim hiç
Ardımda bu kadar mutsuz bırakırken
Kim bilir kara gecelerin şahit olduğu
Kaç beddua aldım ardımda arşı sızlatan
Duyunca zalim yürekleri korkutan
Belki bir mazlumun ahı tutmuştur
O yüzden iki yakam bir araya gelmiyor
Sevdadan yana
O yüzden bakışlarını bile unutmadığım kadını
Arıyor gözlerim
Kaf dağını anlatan masallarda arıyorum vuslatı
M,Kılıçel
(
Gönül Çerçisi Oldum Hep başlıklı yazı
M.Kılıçel tarafından
4.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
