Online Üye
Online Ziyaretçi
Ve başladı yine gün batımı her günkü gibi hayatımı karartan
Yalnızlığın eteklerime sarıldığı, korkularımın uyandığı an
Umutlarımın çakıl taşına döndüğü, ardından un ufak olduğu zaman
Bilirim ki başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım.
Uzaktan göz kırpıyor olsada deniz feneri sakın korkma diye
Her seferinde ulaşmak için o cılız ışığa dalsam da denizlere
Olmuyor arkadaşım her zaman daha çok batıyorum derinlere
Başlamış olur yine yalnızlığımla başbaşa kalışım.
İşte o an ne kadar çaresiz olsam da anılarıma sarılmak istiyorum
Ve erguvan ağacından yayılan kokuyu ciğerlerime dolduruyorum
Odaklayıp gözlerimi fenerin ışığına, gözyaşlarımı boğuyorum
Ama ne çare, başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım.
Yaşayamadığım sevdamı arıyorum bilinçsizce ve özlemlerimi
Ah aşk deme bana arkadaşım o duygular çoktan terk edip gitti beni
Şimdi gün batımına yaklaştıkça yaşamım, korkularımla bütünleşti
Hoşça kal hayat bu can yaşama gücünü kaybetti…
İşte yine geldi gün batımı saatleri
Başladı yine yalnızlığımla başbaşa kalışım.
Canan Onuş 19 - 05 - 2015