Online Üye
Online Ziyaretçi
yorgunluğum
gün düşerken dağların ardına
kızıllık kaplar eteklerini
başlar geceye doğru yolculuğum
inerim yalnızlığın kuytularına
köhne bir sığınak arar, yaslanırım
rüzgarın soğukla boyadığı duvarlara
anarım gülüşümü alıp
gözyaşımı bırakanları
dayanamam vefasızlığa
yorgunluğum çeker beni
gözlerinin derinliğine
köhnelerin küf kokusu ve acı tadında
avuturum uykusuzluğumu
yıllara uyumakla seni
Zeki KIRHAN