Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-13

…

Ellerini yýkayýp dönünce Rui-San kahve ile onu bekliyordu. Yerde eskimeye yüz tutmuþ tatami denilen hasýrýn üzerine diz çökerek oturdu. Ýkram için sehpamým üzerine býrakýlan kahveyi aldý. “Kahve için teþekkür ederim,” dedi. Hasta için biraz bilgi verme gereði duydu. “Annenizin yaþý ilerlemiþ, vücut kendini yenileyemiyor. Hasta bakýmý yoðun bilgi, beceri ve sabýr gerektiriyor.   Belki diðer doktorlarýnýz da söylemiþlerdir. Yataða baðýmlý hastalarda sürekli yatmaya baðlý olarak, yatak yarasý oluþuyor. Ýki saatte bir pozisyon deðiþtirilmesi, çarþaflarýn kýrýþýksýz olmasý, dengeli beslenme ve sývý alýmýnýn verilmesi gerekir.”

“Temizlik ihtiyaçlarý karþýlanmalý, imkân nispetinde eksersiz yaptýrýlmalý, özel diabet ve kalp hastalýðý gibi diyet gerektiriyorsa ilaçlarý düzenli ve gerektiði gibi verilmelidir. Mümkün derecede hasta yakýnlarý ile ayný odada kalmasý, radyo ve televizyon dinlemesi veya seyretmesi, hatta okuyabiliyorsa yönlendirilmeli ki, psikolojisi korunabilsin…”

Diðer yanda usanma noktasýna gelmiþ olan kadýný biraz da teselli etmek istiyordu. Onun yaptýklarýný bir karþýlýðý olduðunu, yaptýklarýnýn boþa gitmediðini anlattý.

“Unutmayýnýz ki, annenize baktýðýnýz için evrenin yaratýcýnsýn yanýnda deðer ve kýymete layýk olmayý fazlasýyla hak ediyorsunuz. Yaptýklarýnýzý yüksünerek deðil, severek yapýnýz ki, deðer ve kýymetiniz bir o kadar daha artsýn…”

Rui-San “ Biliyorum Doktor Bey, ben de biliyorum. Elden bir þey gelmiyor. Demek ki vakit gelmemiþ… Vakti gelmeyince insan ölemiyor bile…” dedi ve Rui-San devam etti. “Þimdi seni dinliyorum yabancý…” dedi.

Rui-San Genç Adamýn karþýsýnda oturmuþ ve gözlerini ona dikmiþti. Dr. Safa “Aradýðý kadýn hakkýnda bildiklerini anlattý. Rui-San’ý dinlemek için ona dikkat kesildi. Rui-San “Bu kadýn senin için bu kadar önemli mi? Ta buralara kadar gelmiþsin… Sen çok mu zenginsin?”

Genç Adam “Elbette babama Japonya’yý sevdiren o kadýný bulup tanýmak isterdim. Çok önemli olmasa bile, bu bahaneyle ülkenizi bir uçtan diðer uca dolaþmama, sizler gibi yeni deðerli insanlar tanýmama vesile oldu… Bundan daha güzel ne olabilir? Zenginlik sadece para pul, ev, tarla mýdýr? Seni seven, seni anan birilerinin olmasý ayrý bir zenginlik, ayrý bir güzellik deðil midir?”

Rui-San “Yoksa sen Hitomi’nin yazýþtýðý, mektup arkadaþýnýn mý oðlusun?”

Dr. Safa “Evet, Hitomi Hanýmla babam uzun süre yazýþmýþlar. Babamýn benden böyle bir isteði veya talebi olmadý. Babam okumayý çok seviyor ve hala da okumaya devam ediyor. Japonya’ya ve Japonlara ayrý bir sevgisi oluþtu. Bu ülkeye gelmeyi çok istedi ama bu bir türlü olmadý. Zamaný ve imkânlarý buna müsaade etmedi. Bu oðlu olarak bana nasip oldu. Japonya’ya doktoramý tapmaya geldim. Japonya’yý yakinen tanýma imkân ve fýrsatýný buldum. 

“Babamda Japon hayranlýðý uyandýran o kadýn hanýmefendiyi, Hitomi Haným’ý ben de yakinen tanýmak isterim. Biraz izinim vardý. Düþtüm yollara… Tokyo’dan Kyoto’ya, Kyoto’dan Ayabe’ye geldim. Oranýn Belediye Baþkaný Hakura’yla,  deðerli eþleri Hayâ-San ve sevimli kýzlarý Ai hanýmla tanýþtým. Ýki gün boyunca beni Ayabe’de aðýrladýlar.”

“Dün trenle Wakasa’ya gelirken, bindiðim tren Sekinomiya yakýnlarýnda kaza yaptý. Yaralanalar oldu ve onlara ilkyardým müdahalesinde bulunup, onlarý, ambulanslarla Yabu’ya taþýmak zorunda kaldýk. Dün geceyi Yabu Þehir Hastanesinde geçirdim.” dedi.

Rui-San “Çok farklý birisiniz. Sizin gibi birisi ile ilk defa karþýlaþýyorum. Hep böyle koþan, yardým eden biri misiniz? Size ne kardeþim elin Japon’undan?”

Genç Adam “Öyle söylemeyiniz. Bu iþin Japon’u, Türk’ü mü olurmuþ. Her þeyden önce insanýz. Ülke sýnýrlarýnýn ve insan suretlerinin hiçbir önemi yoktur. Her þeyden önce insanýnýz. Japonya benim ilmimi ve bilgimi artýrmada bana hizmet ediyor ise, benim Japonya’ya ve o ülkenin insanlarýna hizmet etmemden daha doðal ne olabilir?”  

Rui-San “Gördüðüm kadar maddeye de pek kýymet vermeyen birisiniz! Sevdim seni genç adam… Doðru Hitomi dayýmýn kýzýydý. Benim kuzenimdi. Hitomi çok iyi yürekli ve kibar bir kýzdý. Ýlk ve ortaokula beraber gider gelirdik.”

“Aklýmda kaldýðý kadarýyla babanýzýn da imkânlarý sýnýrlýydý. Hitomi babanýzdan hoþlanýyordu. O da mektuplar sayesinde, içinde Türkiye’yi tanýmak için epey bir çaba gösterdi. Eðer baban Hitomi’yi Türkiye’ye davet etseydi, buna asla yok demezdi.”

“Bildiðim kadarýyla önce Tokyo’da okudu ama sonra Kyoto’da çalýþmaya baþladý. Bir süreliðine Nagoya’da gitti Orada tanýþtýðý bir gençle evlendi. Ama kadersiz bir kýzmýþ… Evlendi ve daha sonra ikiz kýzlarý oldu. Kocasýyla geçinemediler ve ayrýldýlar. Daha sonra Kyoto’ya döndü. Bildiðim kadarýyla Nishimziosaki semtinde bir evleri var. Orada oturuyor.”

“Dayým Masoto çok iyi bir insandý. Kimseyi kýrmýþ ve üzmüþlüðü yoktu. Burada biraz topraklarý vardý. Pirinç ekerdi. Zaman zaman sebze de yetiþtirdi. Fýrsat buldukça da orman kesim ve tahliyesinde çalýþtýðý olurdu. Babasý burada bir iþ kazasý sonucu ölünce, annesi de Hitomi’nin yanýna sýðýnmak zorunda kaldý.”

“Erkek kardeþleri de hayýrsýz çýktý. Yasuo Fukui’de çalýþýyor, çok huysuz ve geçimsiz bir karýsý vardý. Ne durumdalar bilmiyorum. Hirakazu ise en son Tokyo’daydý. Ýkisiyle de çok uzun zamandan beri görüþmüyoruz. Hitomi’yi görmeyeli çok uzun zaman oldu. Emin deðilim ama Kyoto’da otursa gerek… Bu kadar… Bilmiyorum ki, size bir faydam oldu mu?”

...

Devamý Var

...

Ant-150515