Online Üye
Online Ziyaretçi
Ey göklerin rahmeti, toprağın bereketi!
Damlayan gözyaşının suyunda kırklanayım.
Yokluğun yakar yeri, yaşatma felaketi,
Bulut bulut sar beni, bağrında saklanayım.
Say ki; suyu sunuyor yanık bağrına damla,
Şeytan yağmurlarında ıslanırken nefsimiz,
Karanlığa düşüyor hayallerim akşamla,
Titrer soğuk zeminde buharlaşan sesimiz.
Her şeyin sebebi var, nedeni bilmesen de!
Sebepsiz yere damla damlamıyor yerinden.
Bozamazsın sistemi, bedeni bilmesen de!
Her hücrenin görevi ayrıdır diğerinden.
Ben, sebepsiz uymadım gözlerin davetine,
Pervaneyim sevdanın nokta kadar nuruna,
Kondum aşk-ı âlânın en büyük servetine,
Vardım seni sevmenin şerefli onuruna.
Duyuyorum tükenen umudunun ahını,
Senin umutlarını yıkan söz benim değil.
Yüklediler omzuma bir aşkın günahını,
Seni ateşe atıp yakan göz benim değil.
Ey cananlar cananı, gönlümün bereketi!
Akıt gözyaşlarını, kalbinde aklanayım.
Coşari’ye yaşatma ayrılık felaketi,
Yağmur yağmur yağ bana, damlanda saklanayım.
İbrahim COŞAR