Sensizlige alýþamadým bir türlü sevmeyenim cikmiyorsun hiç aklimdan anlaþýlmaz biri olmaya baþladým o eski neþeli yaþama heyecani olan adam yok artýk dostlar sorar oldu ne oluyor neyin var diye hiç diyorum hiiiiç deyip geçiþtiriyorum ama öyle bir hiçki sevmeyenim içinde kýzýlça kýyamet kopan çalan her þarkýyý bizim sarkimiz zannettiren ve adýnýn her gectiginde bir kez daha öldüren kocaman bir hiç. Bak saat 12 ye vuruyor yine sevdigim ve bu saatlerde baþlar sensizligin sessizligi tirmalamaya kulaklarimi bu saatlerde gelir gözlerin gözlerime baþlarým aðlamaya ve bu saatlerde hissediyorum ellerimin soguklugunu önceden elinin sýcaklýðýnin islattigi avuclarimi artik göz yaslarim islatiyor bu sessizlik beni çok korkutuyor sevmeyenim...