Online Üye
Online Ziyaretçi
İzini sürdüm suçun,
Önce sevdiklerim suçlu
Sonra dostlarım ve yakınımdakiler
Felek suçlu,
suçluymuş kaderim
Sorguladım uzun bir ara
Ve yargıladım sorgumu
Ceza verdim kendime
suçlu benmişim
Baktım ki:
Bir kere zamansız doğmuşum
Ve Işıksız kalmışım kaç gece
Çoğu zaman eksik kalmış gülüşlerim
zamansız yaşamışım
feryat ederek
ben değilmişim sadece
feryadını duymayan
bir girdaba saplanıp bir ömrü heba eden
ak dolan saçlarımda denizin buğusu kokar
Şimdi zamansız öleceğim, aklım arda kalarak
Ve suçu
Zamana yükledim,
Demek ki kimse suçlu
değil