Köy aydını
Buram buram ter bıraktım geçmişe,
Gelecekte rahat yaşayım diye.
Yavruları hanım, etti hediye
Bırak havuzları,dolmadı şişe.
Devlet memuruydum, hemde öğretmen,
Bilgi vermek için ,uğraşıp durdum.
Sanat öğretmeye,alet uydurdum
Meclis yasasıyla, ediverdi men.
El cüzdan doldurdu,bense boşalttım,
Fedakâr sınıfız,devlet gözünde.
Köylü çok inatçı,cami sözünde
İmam kazanınca, ben de tez battım.
Yobazlar aleyhte,müdür takma der.
Veliler yan çizer, yardım işine.
İftira takılır, aydın peşine
Bazı aklı yeten, onu yakma der.
Köyüne mahkûmdur,şehre inemez,
Hastalansa bile,yürümek gerek.
Köyde yalnızlığa, dayanmaz yürek.
Bir eşek alıp ta, ona binemez.
Böylelikle solar,öğretmen Çiçek,
Şehir meslekdaşı,giyim kuşam da.
Züğürt mazereti,ünümüz kan da
Kabre ruhu değil,beden girecek.
,,,,,,,,,,,,,,,,1495,,,,,,,,,,,,,11/ 03/ 2008,,,,,,,,,,,,,
(
Köy Aydıını başlıklı yazı
Özçiçek tarafından
15.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
