Okumanýn insan yaþamýndaki önemini hepimiz çok iyi biliyoruz. Çaðýmýzýn bütün teknolojik olanaklarýna karþýn, insanýn geliþimi bana göre hala okuma alýþkanlýðýna baðlýdýr.

Bu alýþkanlýk genellikle ailede baþlar. Anne - baba, çocuðuna bu önemli alýþkanlýðý, edinebilmesi için destek ve örnek olmak zorundadýr. Bu nedenle önce kendileri okuma alýþkanlýðý edinmeliler, çocuklarýna da bebek yaþlarýnda kitap okumaya baþlayarak bu alýþkanlýðý aþýlamaya çalýþmalýdýrlar. Kendileri okuma-yazma bilmeyen ebeveynlerde, çocuklarýna kitap alarak, mahalli kütüphanelere veya okullardaki okuma gruplarýna götürerek, çocuklarýndan kendileri için okumalarýný isteyerek yardýmcý olabilirler. Türkiye' nin bazý bölümlerinden gelen, koþullar nedeniyle okula gidememiþ veya gönderilmemiþ okuma-yazma bilmeyen, fakat bunu deðiþtirmek için hiç bir çaba göstermemiþ büyükler olduðu gibi, kendilerini çocuklarýyla birlikte eðitime sokmuþ, okuma-yazmayý öðrenmiþ ve hatta ileri yaþlarýna karþýn ikinci bir dili öðrenmiþ, büyüklerimizde vardýr. Demekki önemli olan istemek. Ýnsanlar isteyince herþeyi baþarabilmektedirler.

Avustralya' da yaþamamýz nedeniyle Ýngilizce öðrenmek hayati bir önem taþýmaktadýr. Kendi dilimizi kurallarýyla bilmek, ikinci bir dili öðrenmekte kolaylýk saðlar.Dil öðrenmek için konuþma ve dinlemenin yanýsýra okumanýn da önemi çok büyüktür.
Günün büyük bölümünü evde televizyon izleyerek geçiren bir annenin ya da akþam eve geldiði gibi kendini dýþarý atan bir babanýn çocuklarýna, oku diye baðýrmasý ve görevlerinin yaptýklarýný düþünmeleri kadar cahilce bir davranýþ düþünemiyorum. Ne derler;" Okumayan insan ile okuyamayan insan" arasýnda bilgi bakýmýndan pek fark yoktur.

Bu konuda bir anýmý anlatmak istiyorum .Küçük kýzým 5 yaþýnda ,ana okulunda ilk Ýngilizce öykü dalýnda birincilik ödülü aldýðýnda: Kýzýma Ýngilizce' yi sana kim öðretti diye sorduklarýnda ;bana Ýngilizce'; yi annem öðretti diye yanýt verdi. Ben hemen itiraz ederek, kýzým sen bu yaþta benden daha iyi Ýngilizce biliyorsun ben sana nasýl Ýngilizce öðretmiþ olabilirim

dediðimde ;sen bana doðduðumdan beri sürekli kitap okuyordun, o kadar çok okurdunki ben ezberler ve okur gibi yapardým dedi. Bu benim hayatýmda aldýðým en güzel hediyeydi.

Belli bir eðitim düzeyi olan insanlarda da büyük oranda okuma tembelliði baþladý. Zamanlarýnýn büyük bölümünü ,televizyon izlemek veya bilgisayarda geçirmektedirler. Ýnsanlar bu konuda da seçici olmak zorundadýrlar yoksa zihinsel körelmeler baþlayabilir. Seçerek seyretmek gerektiði gibi, kitap en iyi dosttur demek istiyorsak, seçerek okumalýyýz.

Sadece günün küçük bir bölümünü zihnen geliþtirmeye veren insanlarýn yaþamý daha mutlu ve çok yönlü olur.Okumak insanýn kendini yenilemesi ve geliþtirmesi için atýlacak ilk adýmdýr. Zihni uyanýk ve akýcý olan kiþiler, kendi temel ilke ve deðerlerini çok iyi bilir. Ayný Türkan Haným gibi. Bu gün onun için yapabileceðim tek þey bu yazýyý yazmaktý. KARDELEN leri hiç kimse unutmasýn.