Online Üye
Online Ziyaretçi
Hayallerimin kimsesi yok
Ama duyuyorum
Umudu tuvaline çizdiğini
Söylesene
Kaç rengine parçaladın umudu
Kaç estomp eskidi...
Öyle yalın kılıç bir akşamdayım
Kifayetsiz özlemlerimi avutuyor
Ninnilerle büyütüyorum
Yaralı bir talihin satır aralarında
Ağzı süt kokan hayaller besliyorum
Ve biliyorum
Hayallerimin hiç kimsesi yok…
Sükûtun ayalarında
Parçalandıkça beklemeler
Sokak ortasında karanlığa vuruluyorum
Öyle sessiz ki içim
Öyle ser sefil
Unutuyorsun
Sokaklar büyütürken umutlarımı
İzmaritten tütsüledik yarınları
Yenilmeyi asla istemedik ama
Yüreğimizde bir Temmuz sancısı
Yalandan hayallerle büyüdü…
Kalbimin atımlarında gizlenen adın
Mizacı bozuk bir şarkıya yanarken
Elleri kınalı bebek şiirlerimin
Ve hayallerimin kimsesi yok…
Âdem Efiloğlu