Çilenin ipliğini eğiriyorum

Akşam sabah

Yolları arşınlayan gözlerimle

Cümlelerden alıyorum hırsımı

Kelimelerle isyanım

Kimse beni anlamıyor…

Oturup tarihin tahtına

Ne çıkarsa bahtımıza demekten

Yeni her güne yeniden umut etmekten

Bıkmadan

Muamma sabırsızlıklarımla uğraşım

Bazen bir çocuk oluyor ağlıyorum

Bazen yıllara meydan okuyor hıçkırıklarım

Dedim ya

Çilenin ipliğini eğiriyorum

Yokluğunun ihtilal yangınlarında

Bağrında esen rüzgârlara

Alamut fedaisi bakışlarım

Tek sözünün

 İntihar eylemcisi

Düşlerin hayatı gölgelediği andayım

Hayallerim çıplak

Gerçekler alabora

Aklımın kendine kaçtığı anda

Hayat

Kocaman bir

Muamma…

Âdem Efiloğlu