Gel ummana çaðýrma, gözlerinle sar beni

Daðýldýkça sevdiðim, hamurunla kar beni

Yansan yanarým senle, aðlasan bulut benim

Saklarým hep içimde, yarýna umut benim

Bakýþýn ah-u zardýr,   gönderir nara beni

Ýçimde sen var iken, tartamaz dara beni

Gülerim mi sanýrsýn, hasretinle yanarken

Ýçim zehir içim nar, anýlarý anarken

Titreyen yüreðimi, asaydým saçlarýna

Tek ortaðýn etseydin, aþk denen suçlarýna

Bilsen seninle aklým, mýsra mýsra savrulur

Yandýkça þu yüreðim, hasretinle kavrulur

Bir mum olur eririm özlemine düþünce

Tutar mýsýn gün olur, bu taht yere düþünce

Bir bilsem hangi renge, sirayet eder aþkýn

Ayaklarýn önüne, sermez mi garip þaþkýn

Yokluðun bir labirent, çýkýþý bilinmeyen

Kan olup akýyorsun, gözümden silinmeyen

Gelir bir rüzgâr öper, þu çürüyen tenimi

Aþký tavaf etmeyen, bilir mi nedenimi

Tevazu etmem asla, bilmesen de halimi

Aþkta gurur yoksa da,  oda aþkýn malumu

Seni çözmek isterim, her mýsrada hecede

Hep ismini ararým, bilinmez bilmecede

Sen ki Dünyaya yýldýz, evrenin lisanýydýn

Þu garibin kalbine, Rabbimin ihsanýydýn

Âdemi dara düþtü, vuslatýn yamacýnda

Yine de aþký bulmak, hep bu var amacýnda.

Âdem Efiloðlu