Öfkeyle sarıldın acı
sözlere
Bir cevap verecek hal mi
bıraktın
Kıpkızıl kan inen canım
gözlere
Şefkatle sürecek bal mı bıraktın
Belki derdin çoktu
dinleyemedim
Çileler yumaktı sonlayamadım
Sitemin nedendi
anlayamadım
Öfkeni kusarken bil mi
bıraktın
Hep sustum dinledim acıydı
dilin
Umutla bekledim bağrıma yolun
Firaka benzemiş her tavrın halin
Sarılsam sarılan kol mu
bıraktın
Oysa buram buram özlem
tüterim
Derim hasret çekmek artık
kaderim
Mecnundan Ferhat’tan daha
beterim
Kaçıp da kurtulsam çöl mü
bıraktın
Vuruldum sevdiğim canıma yetti
Vurdu kapıları çekti de
gitti
Artık yaşamanın payesi bitti
Bana tutunacak dal mı
bıraktın
Bir emaneti var Rabbin
üstümde
Can denen bir ceset gezer
büstümde
Kalbim darağacı aşkı astımda
Bana bundan başka yol mu bıraktın
Âdem son nefeste yıl mı
bıraktın
ÂDEM EFİLOĞLU