Gündüzüm güne küstü daha ne istiyorsun?
Ayrılığın hançeri çıkar çıkmaz kınından
Sevdiğin bir kuş gibi vuruldu sol yanından.
Sen canımsın dediğin bıkar oldu canından
Zehir yedi kan kustu, daha ne istiyorsun?
Yağmur yurdu terketti çağlayanlar duruldu
Her düşümün üstüne akbabalar kuruldu.
Bu aşkın masalından tüm sözcükler sürüldü
Kağıt küs, kalem sustu daha ne istiyorsun?
Yangını kül görmemiş köz sarıldı sineme
Kanlı yaşlar oturdu gözlerdeki hazneme.
Gidişinin ardından gamlı gönül haneme
Hazan rüzgarı esti daha ne istiyorsun?
Kırıldı mutluluğa yapılan sırça kafes
Yeri göğü çınlattı ciğerimden çıkan ses.
Yaşam ölüm arası aldığım her bir nefes
Yok oluşa bahisti daha ne istiyorsun?
ELİF KESKİN KARABULUT.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ZAMANSIZ ŞİİRLER....
