Burçlarýmda dalgalanan, al sancaktýr öðretmen.
Anadolu’mda açýlmýþ, bir kucaktýr öðretmen.
Gün geçtikçe piþecek, olacaktýr öðretmen
Ve söndükçe piþiren, bir ocaktýr öðretmen.

Orhun Abideleri’nde, gerilmiþ bir yaydýr,
Maziden istikbale akan bir çaydýr,
Kardelenleri doðuran, dolunaydýr öðretmen
Ve karlý daðlarý aþan, doru taydýr öðretmen.

Adý güllere destan, çilesi yollara destan,
Ýçilen soðuk ayrandýr, bir bakýr tastan,
Yanýk köylü kýzýnda, bir fistandýr öðretmen
Ve ceylan derisinden bir postandýr öðretmen.

Çocuk kalbiyle çocuk olup, onlarla oynayandýr,
Verdikçe vermek ister, onlara doymayandýr,
Hak diliyle hâl dilini anlayandýr öðretmen
Ve yürekten yüreðe kaynayandýr öðretmen.

Gönlü hoþ edem diye, her demde her mekânda,
Gece gündüz demeden, her yerde her zamanda,
Yürek yürek, damar damar, candadýr öðretmen
Ve her soluða can veren, kandadýr öðretmen.

Çölde kalmýþ susuzlara, bir âbdýr öðretmen.
Bir tohuma bin veren, bir turâbdýr öðretmen.
Hem yakan hem söndüren, kor-âbdýr öðretmen
Ve ilk emri “oku” olan, yüce Râb’dýr öðretmen.
Mustafa Ýsmet KESKÝN