Gönülle, su; suyla hayat! Ve hatta gönülle, su; suyla hayat ve bunlarla insanýn ilgisi...

Gönül; maneviliðin/tinselliðin çiçek bahçelerindeki cemre düþmüþlüðünün, kýrkikindi yaðmurlarýyla ritimleþerek tazelenmesi ve ihya edilmesinin geniþ coðrafyasýnýn girizgâhý, dahasý bütünlüðü. Buradan yani doðru kapýdan girildikte, iç mekânlar; ferah ötesi geniþlikte sonu gelmeyen devinimli sevecenliklerin aksi sedasý. Gönül; insanýn iç dünyasýnýn, içteki dünyasýnýn, görünmeyen ama görünürdeki bütünselliðini çepeçevre ihya ve imar eden, “olmazsa olmaz”lý bir “öz atom”u. “Varolmanýn, vazgeçilmez vecibesinin verandasý” niteliðinde bir “þah atom”u.

Su, her dem hareket eden; hiç yerinde duramayan hiperaktif müthiþ bir enerjinin yýðýldýðý muazzam ötesi bir nesne. Su hayattýr. Su harekettir. Su berekettir. Su temizliktir. Su þeffaflýktýr. Su içine konulduðu kabýn þeklini alan; dýþýndan da çevrelediði varlýðý bütünüyle, hava býrakmayacak samimiyette sarmalayan bir cananlýk. Ýçte ve dýþta iliþtiði varlýkta; sevecenliðini sardýðý nesnenin iliklerine deðin hissettiren bir hayat membaý/kaynaðý. Dünyanýn en korkunç silahlarýndan birisi, en birincisi, dehþet vericisi hidrojen bombasý. Yani H2O, yani su; ölüm membaý/kaynaðý. Birbirine zýt ama birbiriyle kucak kucaða olan ölümle yaþam ikilisini bünyesinde barýndýran, insaný meydana getiren dört ana unsurdan biri olan su; yaratýlmýþýn sur mahiyetindeki sýrlarýndan en derin olaný.

Su devamlý hareket halindedir. Ta ki bir düz yüzey buluncaya deyin. Akar, akar... Hiç bir eðrilikte eyleþmeþ. Hiç bir eðrilikten hoþlaþmaz. Onun rahat hayatý ya hiçbir kusuru bulunmayan düzlükte; kusursuzluðun þahane damýtýldýðýnýn dâhiyane dermanlandýðý bir satýhda. Yahut ta çok büyük bir hemcinsi; çoþkun bir nehir veya küçük yerler sýðmayan deryalar, deniz veya okyanusta... Suyun eyleþebileceði, birleþebileceði ve anlaþabileceði kendi hemcinsi büyük kitleler; hemcinsi dýþýnda eyleþebileceði, birleþebileceði ve anlaþabileceði düzlük: Bu suyun gönüllüce eyleþebileceði tahtlar. Bunlar yoksa suyu rahatlamýþ bir tonda görmek mümkünsüz.

“Hayat sudur, su da dipsiz hayat; ab-ý hayatsa mutlulukta sýrat”týr, ahlazlýktan kavrama þahikasýna kadar.

Ve suyun asaleti, bereketi varlýðýnýn derman yetmezliði, yokluðunun dayanýlmaz aðýrlýðýnýn paralelinde gönül vardýr. Gerçek gönül veya gönüllenmiþ gönül de, ayný þekilde devamlý hareket halindedir. Bir güzellik bulacak. Orada karar kýlacak. Soluklanacak. Hoþluk yayacak. Hayat koyacak. Yaþayacak. Hayata hayatý aktarmak için de maksimum hareket halindedir. Gönül yaþama iklimi bulduðu tenin; tertemiz tertipliðinde, kuþ kanadý çýrpýnýþlarýnda ve tüy hafifliðinin yük olmazlýðýnda ruh uzantýsýnýn ferahlanmýþlýðýnda canlanýr ve molalanýr. Bu molada insan devrededir. Suyun gönülle benzerliðinin bu moladaki ikramcýsý ve konut sahibi insandýr. Su, gönül ve insan sarýlmýþlýðýnýn gündoðumunda ve günbatýmýndaki devleþen gölgeleri; bir bütünlük abidesinin sanatkâr fýsýldayýþýdýr.

Kararlanmýþ/sururlanmýþ gönlün sahibinin ömrü boyunca kat ettiði ruh dolaþýmý mesafesi ölçülebilse ekvatoru binlerce defa sarmalar. Gönlün katýðý sevgi, sevginin hayat yoldaþý gönül. Su hayatýn nirengisi ve odaðý; sevgi ise gönlün karýlmazlýðýnýn bin katý kutbu. Suyun hayatiliðiyle, gönlün sevgi pýnarlýlýðýnýn ikili sarmýþlýðýnda ki müthiþ ve muhteþem çift mihenklik, nazardan azade akýcýlýk ister. Gönül sevgiyi bulanda, sevgi gönlü saranda ritimsiz bir ahenk baþ tacý yapýlýr ve suyun hayat örenliðindeki vazgeçilmezliði mýhlanýr. Sevgi denildikte; “yürek sýcaklýðýnýn en içten fýsýltýlarý sevgi renginde belirir” ve yürekli gönlün ritminde atmaya baþlar.

Bir adým ötesinde sevginin yolunda aþk vardýr: “Sevk alýrsan zevk alýrsýn gönülistana acilen/Hangi ulu meþeye yaklaþsan türüm türüm aþk kokar./Bir yel ki yar kokulu yedi iklim öteden/Düþ yüreðinin ardýna esenlikli rüzgâr senle coþar.” Gönül katmanlarýnýn katarlarýndaki kütür kütür coþku tercihlerinin tertemiz paklýðý sevginin aþka dönüþmesini danteller.

Böylesi dermana ulaþmada gönül; bazen hiç yerinde durmaz, duramaz hatta yaramaz da olabilir. Bir yerde gönül mekâný olur, sevgi panayýrý kurulur, aþka yüz sürülecek olursa gönül ferman dinlemez. Ve söz dinlemez edalarda þaha kalkmýþ bir küheylan tavrýnda; binicisini yani sahibini, yani gönlün karar mekâný kalbi ve sahibini hiç takmaz tonda burnunun dikine gider. Gitmeleri güzel hayatýnýn devamý zorunluluðundadýr. Ve bir noktada kendi kurallarýnda var olma savaþýdýr.

Var olma savaþýnda gönlün hiç bir emre uymama kaygýsý, kararý hayatta olma asgariliðindedir en azýndan. Ve gönül su gibi kendinin kararlaþabileceði bir düzlem arar. Ya içinde gönül rahatlýðýnda eyleþebileceði büyüklükte baþka bir garaj gönül, baþka bir büyük mekân, baþka bir büyük hazne, baþka bir büyük okyanus, baþka bir büyük kostüm arar. Gönül coþkunluðunun, “gönül karargâhlýðý” fýrtýnasýndaki dur-durak tanýmazlýðý suyun düz satýh arayýþýndaki kararlýlýðýnýn paralelidir.

Bunu buldukta gönül su misali; hiç kimseye danýþmadan, izin almadan, yanaþma sinyali vermeden yanaþýverir. Bu demde gönül, saðýna soluna bakmaz. Dikkat etmez. Tedbir almaz. Saklamaz. Saklanmaz. Utanmaz. Uslanmaz. Yaratýlýþtan gelen çocuk saflýðý ve masumiyeti derinliðinde, içinden geldiðince halleþir. Ötesi ve berisi yoktur. Öncesi ve sonrasý yoktur.

Mekanlayan gönül, nevbahar canlýlýðýnda ve cemreler sýcaklýðýnda, nisan yaðmurlarýnýn bereket kokusunu almýþçasýna konuþlanýr. Bahara binlerce çiçek doðurmanýn hazýrlýðýnda þuhlaþýr. Edalaþýr. Keyifleþir. Renkleþir. Binleþir. Benekleþir. Bekleþir. Gönül; gönül koyabileceði ve gönül alabileceði, hatta gönül tahtlýðýnda paylaþacaðý elektrik bulduðu mekânýn doludoluðuna kývrýlýr yatar.

Bir sevimli kedi munisliði hoþluðunda, boþluklu geçen anlarýný, anýlarýný anmayý dahi düþünmeden bulunduðu anýn aða-baba keyfini sürmenin sürekliliðinde seyrü-seferdedir. Sanki geçmiþinin ve geleceðinin bütün böylesiz anlarýný doldurma-þarj etme ivediliðinde faaliyettedir ve memnuniyetindedir. Piþmanlýksý duygulardan beri, coþkusu duygulardan öte kýmýl kýmýl hayatsý fýkýrdamanýn formundadýr.

Suyun, gönlün ve hayatýn hareketlilik bulvarýnda kesiþmeleri ve de suyla, gönlün kararlaþabilecekleri düzlemi bulma yönünde ki paralellikleri, bu sultansý nesnelerin safbaharsý ululukta birleþmeleri de ayrý bir güzellik ayrý bir orijinalliktir. Böylesi bir ahenk, güzelliklerin en ortasýnda hoþ bir edada durulmanýn, dermanýný yaþamanýn yeþeren misalidir.

Hayatýn, suyun ve gönlün dürülmüþlüðünün duruluðunda, nevbaharýn çiçek bahçesinde, hicretlik aþkýn buram buram kokusunda, yorgunluk gidermenin rehavetine odaklanmak gerektir. Asude demlerin, çitlekimsi rotalarýnda çay yudumlamanýn baþ dönmelerini, tahmini mümkünsüz tattaki yarýnlarýn aþermelerini, ertelemesiz süzüþlerle takvim yapraklarýnda sektirmek gerektir.

Su, harekettir; hareket, berekettir. Gönül, harekettir; hareket berekettir. Bereket, hayattýr; hayat ise insandýr. Hayatýn olduðu yerde canlýlýk vardýr. Can vardýr, canan vardýr. Hayatýn olduðu yerde insan vardýr. Ýnsanýn olduðu yerde gönül vardýr. Gönlün olduðu yerde sevgi vardýr.

Sevginin olduðu yerde aþk vardýr: “Aþk; gönül daðýmda efil efil saadet baþaðý/Dudak kývrýmlarýnýn gizinde konuþlanmýþ söz aðý./Aþk; can tasýmda civanlanmýþ fanuslu çýraðý/Göz uçlarýnýn teðetimsi nazarýnda þah çaðý.” Ve yine aþk: Azami þevkin kentiydi, aþk./Ve ahengin þahýmsý kýymeti./Azami þevkin kanaatiydi aþk/Ve ahengin þöhretli kehaneti…”

Su gibi aziz, gönül gibi leziz ve hayat gibi pürüzsüz bir cancanalýðýn canlara can katmasýna can atmalý… Cemre topraða düþmeden bu duygular gönül yaylalarýna düþmeli.

S. Edip Yörükoðlu