Yiğitçe sevmişti seni
Göze almıştı her şeyi
Uğrunda mahvetti,hayatını kendini
SENİ SEVEN ÖLDÜ

İnkar ettin bel ki aşkını
Hor gördün sevdasını
Ellere sattın ruhunu,rüyasını
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Yanlız bıraktın beni kalabalıklar içinde
Kaç kuruşa peşkeş çektin şerefini niye?
Değer miydi?Gülüm bu çileye
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Hiç mi sevmedin diye çok düşündüm
Seni gördükçe sırtımdan vurmana güldüm
Cam kenarlarında göz yaşlarımı süzdüm
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Nasıl bir çileymiş bitmiyor
Kinleniyorum,gülüyorum geçmiyor
Bu cana sensizlik zor geliyor
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Çoğu zaman gülmedim
Çileymiş dedim, bir köşede bekledim
Adını anmaya tövbeler ettim
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Sen öldürdün kendi ellerinle
Ağlıyor kalbim bir köşede
Sorar ALLAH sana bu sevdayı İNDULLAHDA
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Bir gece yarısı geleceğim rüyana
Sarılacağım yarınlara
Hakkımı helal etmiyeceğim sana öbür dünyada
SENİ SEVEN ÖLDÜ

Bir sela duyacaksın en içlerden
Sızlayacak sinen halsizce
Ruhum yükseliyor göğe
SENİ SEVEN ÖLDÜ...


MEHMET ÖZMEN (24.11.2009)

( Seni Seven Öldü başlıklı yazı Mehmet ÖZMEN tarafından 24.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu