Ay ışığının rengini alır gözleri
Öyle naif ve öyle sade
Soluk renksiz geceleri aydınlatır
Güleç yüzlüdür daha ziyade
Deniz kabuklarının ışıltısındadır bakışları
Çocuksudur daima
Şafağın ilk düşüşünde izlerim bu tabloyu
Gecenin sıcaklığı kalmıştır üzerinde
Nefesi kımıldarken
Saçlarındadır düzgün elleri
Gözlerini açtığında
Sorarım neden uyandın diye
O sadece gülümser ellerimi tutarak saçlarından aldığı elleriyle
Çok güzel tılsımlı bir şey uyanışı
Bu büyü ancak yıldızlarda olabilir
O da mehtap varsa
Sabahları açan gün boyu misler kokan bir çiçektir
Yeri göğü severim onunla
Hep maviden dem vurur yeşile sevdalı olsa da
Ve taşır geceden güne sevinci
Hiç bıkıp usanmadan
Bir rüzgar esse de kaygılı
Kirpiklerinde kaybolur hafifçe yumulunca gözleri
O uykudayken hep başucundayım
Yüreğim aydınlanır her defasında
O uyur ruhum uyanır derin uykulardan
İşte o an varım yeniden
Kurtulurum yokluktan
Sudur bir uykusuza
Uyuyan bir güzel
Atarım kendimi dışarı
Koşarım kırlara
Hayır hayır yalnız değil elbette
Uykulu gözlerle o da yanımda
Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
10 Aralık 2015 Saat 23.20
Batıkent/Ankara
(
O başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
11.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
