Online Üye
Online Ziyaretçi
//Ve
mutluluk çığlıklarla ağlardı,
Yeniden
öpseydi zamanı dudakların
içimi ısıtan buselerinde…//
Hüznün
teranelerinde çiçekler açan mevsimler
Özlemin düğmelerini çözerken
Umutların
arasına sıkışmış yanaklarından
Tenine asılırdı
Biraz
gül diye…
Aralık
pencereden süzülürken
Delici
soğuk rüzgâr
Saçlarında
savrulur,
Ellerinle
toplayıp durdukça
Kokunu getiren zaman
Ayaları şükran doluşunu borç bilirken
Söylenirim
Birde
o olmasa…
//Derin
bir nefes, sen çekerdim içime
Hatta
katık yapardım gözlerini, kahvenin telvesine…//
Güneşi
avuçlarına gömerken
Hicran
yarası olur tutuşturur dudakların
Ağlamaya
meyilli bakışlarında
Bir
Anne feveranı
Ak
kefenin ucunda
Gömülürken
hayaller
Umutlar
biteviye aşka…
Yıkık
bir kentin kıyısında demlenen
Ayrık
hayallerde
İçtiğim
bir yudum su
Boğazıma
takılıyor
Ve
gözyaşları
Sel
olup akıyor mısralara
Susuyorum…
//Diyorum
ki;
Bazen
yürek ölür
Biz
yaşar sanırız
Anlayamazsın
… //
Âdem Efiloğlu
NOT: SESLENDİRME, ADEM EFİLOĞLU