HEM ŞİİR HEM ŞAİRDİ - 2
Sonsuzluğa yolcuydu yoktu kolu kanadı
Masivada gezinen bembeyaz bir kuştu O.
Tuz bastı yarasına, sardı, yine kanadı
Yorgun hayalleriyle özgürlüğe koştu O.
Ağlardı bulutlardan yağmurlar indiği an
Ruhuna dar gelirdi beden denilen mekan
Heyecanla gezerdi damarında gezen kan
Yüzlerce sokak cadde binlerce dağ aştı O.
Sönmeyen bir ateşte yüreğini kavurdu
Yandı ama sönmedi, küllerini savurdu.
Bağrına hep Şubat'ın yakan soğuğu vurdu
Dört mevsimin dördünde kederle adaştı O.
Kanadıydı kuşların gözüydü köstebeğin
Renklerine büründü üç günlük kelebeğin
Filistin de annesi vurulan bir bebeğin
Yanağından süzülen damla damla yaştı O.
Hayatın acımasız köşesinde gizlendi
Gün oldu yaprak döktü gün oldu filizlendi
Yokluğa nikah kıydı umutlarla sözlendi
Manidar her cümleye hüzünle ulaştı O.
Güne güneş olurdu karanlığı kovardı
Garibin babasıydı yoksullara duvardı
Dünyevî hayatında bir tek kalemi vardı
Haksızlık karşısında eğilmeyen baştı O.
Yeryüzüne sarıldı sarsılırken gök kubbe
Hangi can dayanırdı böyle amansız harbe
Yıkılmadı, yese de darbe üstüne darbe
Ne kaya parçasıydı ne kaskatı taştı O.
Uykusuz gecelerce sabahı bekleyerek
Bütün dualarına sabrını ekleyerek
Küçük omuzlarına sevdayı yükleyerek
Gönüllere kurulan engelle savaştı O.
Acizdi, acizliğe iblis sunarken teklif
Nedametin hırkası örülüyordu lif lif
Kurân-ı baştan sona okudu Elif Elif
Kün' de O' nu aradı hiçliğe bulaştı O.
ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
28.07.2005 Gözyaşı saatleri....2.sene.
VE ARTIK O YOK...AMA HİÇBİR ŞAİR ÖLMEYECEK....
