Raþe, bu sýcak yaz sabahý erkenden uyandý. Hemen dýþarý cýktý. Masmavi gökyüzü, uyuyan deniz ve bu güzel güneþin tadýný çýkarmaya karar verdi. Genç kadýn, sere serpe kumlara uzandý. Siyah saçlarý, imbat esintisiyle savruluyordu. Düþlemek, bilmekten, yoksa bilmek, düþlemekten daha mý önemliydi. Önemli olan bu andý. Bakýþlarýndaki hüznün, yerini yaþama sevinci aldý. Herhalde ölümü, isteyecek kadar mutlu olmak buydu. Bir kuðu zerafetinde salýnan beyaz yelkenlilerden, yükselen müzik sesi kýyýlara vuruyordu. Martýlar, balýkçý teknelerinin üzerinde mutlulukla dans ediyor, çocuklar dalgýçlarýn çýkardýklarý, sünger ve sedefleri ilgiyle izliyor, gençler el ele denize koþuyordu. Raþe, bakýþlarýný soru sorarcasýna yol boyunca sýralanmýþ kaktüslere çevirdi. Buraya hiç yakýþmamýþlardý. Genç kadýn, ayný anda bu kaktüsler kadar yersiz, dikenleri kadar acýtasý sesler duyarak, sesin geldigi yere döndü. Genç bir çift yüksek sesle tartýþýyorlardý. Genç kýz: “Bu gün annenin doðum günü, senden beklediði bir kaç tatlý söz ve candan bir kucaklama.” Erkek ise: “Annem, benim kendisini sevip, saydýðýmý biliyor. Kadýn gibi duygusal gösteriler yapamam.” Ama annesinin de bir kadýn olduðu hiç aklýna gelmiyordu. Çünkü annesi onun için sadece anneydi.

Raþe, genç erkeði anlýyordu. Genellikle kalýplaþmýþ aile birliklerinde, anne ve babanýn birbirine dokunmadan yaþamaya çalýþmalarý, çocuklarda duygularýný gösterme zorluðu yaratýyordu. Raþe, çocukluðunda anne ve babasýnýn, cinsellikten uzak sýcak bir kucaklaþmalarýný, sevgiyle ellerinin ve bakýþlarýnýn birleþmesini hep beklemiþti. Yine de duygularýný hep coþkun yaþamayý ve sevdiðine dokunmayý, annesinden öðrenmiþti. Ama erkek çocuklarda durum farklýydý. Geleneksel ailelerde, üç dört yaþýna gelen erkek çocuklarýnýn ailedeki erkeklerle daha yakýn olmasýna çalýþýlýp, erkeklerin dünyasýna girmesi amaçlanýrdý. Aslýnda erkek çocuklarýnýn anne sevgisine daha çok gereksinimleri vardý. Yapýlan araþtýrmalara göre, erken yaþta annesiyle arasýna mesafe konulan erkek çocuklarý, hayatlarý boyunca bir kadýnýn yakýnlýðý olmadan yaþayamaz ve duygularýný ifade etmekte zorluk çekerler denilmekteydi. Bir de erkekler aðlamaz, duygularýný göstermek zayýflýktýr, diye baskýlar eklenince, sevgileri kafese kapatýlmýþ martýlar gibi çýrpýnýyor ama bir türlü tutsaklýktan kurtulamýyordu. Raþe, çok küçüktü. Annesi ve abisi þiir yarýþmasý yapýyorlardý. Hala abisinin þu dizeleri ve annesinin þen þakrak kahkahalarý kulaklarýnda çýnlýyordu. Abisi þiirini þöyle bitirmiþti.” Alýrsa Allah ikimizin canýný birden alsýn anne.”

Erkekler sevgi emek ve özveri ister tümcesini nedense daha sýk kullanýrlar. Bu hayatta sizi karþýlýk beklemeden seven, emek ve özverileriyle sizleri büyüten,annelerinize, sarýlýp seni seviyorum annem demek neden bu kadar zor. Unutmayýn; unutulmayanlar dönüp dönüp sarýlanlardýr.

Raþe, sýcaktan bunalmýþtý. Kendisini serin sulara býraktý. Martýlarla yüzecekti.” Sevmek bir deðerdi. Seven kiþi bunu davranýþlarýyla biçimlendirip, sözleriyle taçlandýrmalý ve sevdiðine seni seviyorum diyebilmeliydi.”