Online Üye
Online Ziyaretçi
Al eline kalemi
Yaz beni
Yaz kendini
Yazmaya yüzün yoksa
Resmimi çiz
Çizdiğin resime bakarak
meni ne acılar içerisinde yaşattığını anlarsın
Tabiki sende anlayacak görecek
Bilecek yürek gözü yürek beynin varsa,
Elime kalem değil
Ellerime ayrılık acılarının silahını kurşununu verdin
Mutluluk kalemimi aldın elimden
ayrılık defterine yazdın beni
meni menden aldın
Sevgi kalemimi kırdığın gibi
Gözlerinden akıttığın meni
Yüreğimden söküp attın
Ayrılık ateşlerinden yaktın beni
Ne eyledim,ne ektimki
Ayrılık tohumlarını bana biçtirdin
Yaşam gözlerinden uzak tuttun
elden ele kül eyledin beni
Doktor gibi para istedin
Ayrılık hastalığından kurtaramadın beni,benliğimi ayrılık mezarlığında çürüttün
Yaşam hayatına değil
öteki dünyaya mektup yazdın
Azrail benim canımı alsın diye
sen ölürsün ama
Ben ölümsüzüm asla ölmem
Çünkü ben senin ayrılıklarınla defalarca ölüp ölüp dirildim
Bak görüyorsun halen yaşıyorum
Halende nefes alıyorum
Sen benim sevgi mutluluk
kalemimi kırdın ama
Seninde yüreğin gönlün
Parayla kırılacak
param parça olacak
ben zaten senin çiçek gözlerinde öldüm
kalp gözünde mezarım var
kalp mezarına bak görürsün cesetimi
ayrılığınla diri diri yandığımı
güneşe bak,güneş sana herşeyi anlatır söyler
belki o zaman anlarsın nasıl yandığımı