BEN HEP ONU DÜŞÜNDÜM
Bir fincanlık kahvenin ömürlük yadı kaldı
Günler geçti bir anda ben hep onu düşündüm.
Gözlerim kurumadı, yaşlar hicrana saldı
Aklım hala cananda ben hep onu düşündüm.
Yürüdüm boş sokakta bir an vermeden ara
Kanadı hiç durmadan kabuk tutmayan yara.
Sadece gecem değil gündüzlerim de kara
Kayıp oldum zamanda ben hep onu düşündüm.
Yağmurları bekledim penceremden bakarken
Gülemedim, göğsüme sevda çengel takarken.
Çayımı yudumlarken, sigaramı yakarken
O tüterdi dumanda ben hep onu düşündüm.
Bilmem kaç kez bozuldu kendime verdiğim söz
Sönmek nedir unuttu bağrıma vurduğum köz.
Kapanmadı uykuya hasret kalan iki göz
İlkbahar da hazan da ben hep onu düşündüm.
Özledim, hayallerim her satıra bulaştı
Şiirler mısra mısra yokluğuyla savaştı.
Konuşmadım kimseyle dostlarım bile şaştı
Girdiğim her mekanda ben hep onu düşündüm.
Ayaz vurdu, üşüdüm, bahar çekti elini
Ödedim günden güne sevdanın bedelini.
Hangi insan beklerdi böylesi ecelini?
Şu koskaca devranda ben hep onu düşündüm.
Şu koskaca devranda ben hep onu düşündüm.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
14.10.2012......SAAT:21:15
(
Ben Hep Onu Düşündüm başlıklı yazı
Şiirle.ŞAİRİ tarafından
30.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
