Ve şiirler su serpti elleriyle, büyümesin diye bu yangın....
SEVDA DENEN ŞU YANGIN
Bükülür çatal - kaşık yenince hasret aşı
Zehir olunca söner sevda denen şu yangın.
Her gün başka toprağa akar gözlerin yaşı
Nehir olunca söner sevda denen şu yangın.
Gönderilir bir yürek bir yürekten sürgüne
Binlerce eyvah ile eyvallah denir düne.
Baş kaldıran umutlar ansızın yeni güne
Tehir olunca söner sevda denen şu yangın.
Boşalır hüzün tahtı mutluluk yerleşince
Kanatlanır yarına düşler özgürleşince.
Vuslat yoluna çıkan sokaklar birleşince
Şehir olunca söner sevda denen şu yangın.
Keder altın harflerle kader yazsa kayıda
Heceler teker teker başlar hemen ağıda.
Mısra mısra su taşır kalem beyaz kağıda
Şiir olunca söner sevda denen şu yangın.
Islanır kurak gönül yağmurlar yağdığı an
Dudaklara yerleşir aşkı söyleten lisan.
Yediden yetmişine şüphesiz ki her insan
Şair olunca söner sevda denen şu yangın .
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
PULSUZ MEKTUPLAR..../02.04.2002