UYAN
Üşüyordu hazanın elleri
Yer gök aşk diye inliyorken.
Uzaklaştık
Yarım adımlarla
Uzaklaştıkça hasret vurdu sırtımıza.
Kırpık masallar anlatıyorduk birbirimize
Kuş bakışı, seyirlikti dünya.
Seyir ettik.
Gerçek düştü pencereden
Yalanlar hayalleri bölüştü
Savurdu yeller yalınlıkları.
Uyu/ma
Rüzgarın ninnisiyle
Birşeyler fısılda geleceğe.
Savrulurken sarı yapraklar
Sevdanın ardı sıra.
Güz ayazı böyle mi işlerdi ki
Göğsünü siper ederken
Gündüz geceye.
Harap olmuştu sevda harebeler arasında
Yar yarası diyorlardı adına
Kan sürüldü kuşların kanadına.
Sefaya vefa gerekti
Cefaya ceza
Bana sen.
Kurşunsuzdu aşk
Kurşun döktük üzerine
Nazar değdi anlık bakışlara
Titredi heyecan.
Can,
Tuz basılmaz yaralara,
Özlemler anadan üryan.
Uyan!
Birazdan bir bulut geçecek
Hayallerinin gökyüzünden...
Yağmurlar sağdıracak umutlara.
Seyret...
Ve dilek tut eşelenirken toprak.
Ebruli hisler biriktirdim avuçlarımda
Avuçlarında hüzün damlası.
Suyun üstüne yazı
Sen yangın alazı
Ben sevda ahrazı.
Susalım sonrasında.
Üşüyordu hazanın elleri...
Cefaya eza gerekti
Sefaya vefa.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ
02.11.2006
