İnsan Ve Ağaç
Bir avuç gölge istedim,
Küçücük fidandan.
Ufacık yaşım ve aklımla.
-Dal budak salayım öyle gel dedi.
Yıllar geçti.
Fidan büyüdü,
Ben büyüdüm.
Ve bir gün,
Yaklaştım elimde bastonum.
Büküp boynumu,
Belimi,
Ondan gölge istiyordum.
’Hayır’ dedi hışımla.
Dallar, yapraklar gürledi.
- Veremem gölgemi sana,
- Veremem be adam.
-Hem o bastonu yapmak için,
-Ne çok, ne çok kesmiştin dalımdan.
Bir bastona baktı yaşlı adam,
Birde ağacına.
Benzetti ağacın bir dalını,
İlmikli darağacına.
Ve çıkmak için yukarı,
Bastı ağacın çatalına.
(
İnsan Ve Ağaç başlıklı yazı
h.mahmut-hal tarafından
28.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
