ANAFOR
Zulüm nefse hükümran gönül köşkleri viran
Birbirine yabancı; ana, baba, yar, kardeş
Merhamet bulutundan toprağa süzülen kan
Bir türlü kül olmuyor şerle yakılan ateş
Hâle tanık olurken yedi katlı asuman
Şafakları bekliyor ufka saklanan güneş.
Birbirine yabancı ana, baba, yar, kardeş
Zehrini akıtıyor sinsice gezen yılan.
Barış coğrafyasında insan insana adak
Henüz vakit dolmadan tekmil olmadan vade
İplik iplik sökülmüş bedeni saran kundak
Varlıktan paye alan yok etmeye amade
Huzur denilen yola konulmamışken durak
Mananın derininde kayıp muğlak ifade.
Henüz vakit dolmadan tekmil olmadan vade
Vicdani çığlıklara kapanmış iki kulak.
Kendi eksenine dar ikbalin kısık sesi
Nizama çekilmiş tül niyaza siyah kaplık
Sol tarafa kurulmuş kimsesizlik kafesi
Yıkılmış insanlığın okunduğu kitaplık
Ne atiden haber var ne yaşama hevesi
Mutluluk senaryoda unutulan tek replik.
Nizama çekilmiş tül niyaza siyah kaplık
Şükürsüz veriyoruz aldığımız nefesi.
Düz bölgeye geçiş zor hayli dalgalı deniz
Dudak aralarında kırk yerden yamanmış dil
Nidanın gölgesinde geçmişten kalan bir iz
Sanki mutlak sonumuz ukbaya doğru değil
Kuşkulu duyguların ayak altındayız biz
Göğsümüz üzerinde ağıt yakıyor her il...
Dudak aralarında kırk yerden yamanmış dil
Hiçliğin yaftasında ruhlarımız tertemiz!
ELİF KESKİN KARABULUT /ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
07.01.2016...19:43..../08.01.2016 15:00 BİTİŞ
Hiç bir şiir yarım kalmamalı....
