Küsüyorum
KÜSÜYORUM
Kimim kimsem yok benim tek tabanca bir çocuk
Hava soğuk kar ve buz inanın üşüyorum
Pabuçlarım kırk yama ne kazak var ne gocuk
Hayat kaygan bir zemin durmadan düşüyorum
Caminin avlusunda bundan çok yıllar önce
Yine böyle bir mevsim kar yağmış ince ince
Ağlamama uyanmış bizim müezzin amca
Her aklıma gelende hayata küsüyorum
Bilmem hangi sebepten acaba nasıl niçin
Yok mu oğlum diyorum kendime annen bacın
Neden hiç eksilmiyor gün be gün artar acın
Sordular mı elalem vallahi pusuyorum
Sahi söyleyin bana anneler nasıl kokar
Nasıl sarar sarmalar babalar nasıl bakar
Viraneler mekanım dam akar güneş yakar
Konuşmanın karı yok sustukça susuyorum
Özlemek ne demektir ne içindir ki emek
Anladım yok sevenim tek düşünenim demek
Ne bayramlığım oldu ne ütülü bir gömlek
Kızınca bu şansıma öfkemi kusuyorum
Günü birlik yaşarım her virane adresim
Aç kalsam hasta olsam kimseler duymaz sesim
Gelecekten yanaysa yok umudum hevesim
Bazen yeise düşüp kalayı basıyorum
*
HASAN YILMAZ
07/01/2016
(
Küsüyorum başlıklı yazı
HasanYılmaz tarafından
10.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
