Online Üye
Online Ziyaretçi
…AYRILALIM…ÜSTÜ
KALSIN AŞKININ…
Gittin
Yalnızlığı rehin bırakarak ardında…
Anladım,suskunluğunda incelttin beni
Ki sokak ortasında yalnızım.
Bu gidişle sende imlası bozuk bir anı
olarak kalırım
Peki
Bende önce bulup ta,sonra
Neyi kaybettin ?
Eksilen yanım neresi ?
Tamam o zaman
peki
Ayrılalım
Sen nefeslen bildiğin yeni adreste
Ben içimde depremlerimle parçalanayım
Usul usul düşüreyim boynumu sol yanıma
Ve yağmurlarla gelsin gece koynuma
Ellerime vursun yuttuğum sözlerin gölgeleri
Ve bölsün beni virgüller cümlelerimden
Ve yüreğimde açsın kan gülleri
Sana inat…
Peki
Tamam
Ayrılalım
Gözünde benim için sakladığın “git”i uzat
bana
“sus”ları da bırak reçetemin yanına
Al ! Goncası sende kalsın
Dikenini bana bırak aşkımızın
Ve merak etme ben gömerim
Zulamda biriktirdiğim “sen”i gönül
toprağıma
Peki
Tamam
Ayrılalım
Üstü kalsın aşkının
Suskunluğun dibine kurdun tezgâhını
Fazla değil mi bu suskunluğun ?
Gözyaşı yağmurlarına beni düşürdüğün
yetmedi mi hâlâ ?
Beynimde “acabalar”la acının negatifi
yükleniyor üzerime
Soysuz bir yorgunlukla uğurladın beni
kapından
Kendime üzgünüm
Bir parça da kırgın:
Sana bulaştığı için…
Peki
Tamam
Ayrılalım
Kapatıyorum sözlerimi kendime
Yasaklıyorum dudaklarımı kelimelerime
Ve cümlelerimi kuran beynime
Sahi,yalnızım artık
Bir yalnızlıktan kaç uyku çıkar ?
Kaç hüzün yeşerir?
Kaç gece “karanlık” sabahlar ?
Peki,kaç gözyaşı damlası ürer
Ve bırakırlar kendilerini yanaktan
süzülerek dudağa ?
Ha !
Sayabilir misin ?
Tabi ki sayamazsın !
Bilemezsin,çünkü sen hiç “ben” gibi
sevmedin
Ve sen hiç “biz” olamadın ki !
Peki
Tamam
Ayrılalım
Üstü kalsın aşkının
…….s.altunbaş….14:50…10 ocak 2016