Süre gelen iyi niyetin istikrarýna belirsiz bir süreç iken riayet etmekle mükellef olduðum/uz…

Dünden arda kalan bir yalnýzlýk, gölgeli bir saðanak ve her bir kelamýn altýnda yatan gönüllü bir teslimiyet.

Ýdrak edilesi tüm sakýncalarýný ihlal eden bir önyargý belki de ve yaþayýp yaþanacak en büyük hayal kýrýklýðý.

Muhafazar bir aþka nazire eden çalýntý sevinçlerin hýrpani boþluðu, adýný rahmetle andýðýmýz mazinin konuþlandýðý öz bilincimizde, iklimsiz bir hýrkaya sýðýnýp, ürperirken acýnýn soðuk kollarýnda.

Gerçi devingen bir mecburiyet mazhar kalýp da söz konusu olan tüm þikâyetleri görmezden gelmek kadar da asýlsýz ve sükûtu gölgeleyen iç sesin muhalif ekseninde gidip gelirken, bir gölgeye yenik düþmek kadar da marifet bilinen ve izahý olmayan…

Derken adsýz bir varlýk ile muhatap olup, ýskalandýðýmýz boyutsuzluðun teselli verici yalnýzlýðýna mahkûm edildiðimiz.

Zor olan mý zora koþtuðumuz mu?

Vermemiz gereken bir mola da mý, biz temkini elden býrakýp biteviye at koþturuyoruz bilinmezlikte.

Muzdarip olduðum/uz koþutsuzluðu mu yoksa anlýk bir hezeyana kapýlýp da, gözümüz görmezken etrafýmýzý ve hakkaniyetin gölgelendiði o boyunduruðun hükümranlýðýna rest çekip, denk düþtüðümüz kim ise muhatabýmýz…

En güzele emanet iken canýmýz, can bildiðimiz can kýrýklarýný bir kenara toplayýp, ruhumuzu kanatan o acýnýn varlýðýný ihlal eden bir mutluluk kýrýntýsý kadar da ihtiyaç duyulasý…

Gönülsüz bir seferberlik kadar da hicap edilesi…

Sükûtu ikrardan sayýp, görmezden gelindiðimiz o koca bahçede, boynu bükük çiçeklerin kokusunun rehavetine kapýlýp, dikensiz bir yalnýzlýðýn özlemine kapýlýp, anlýk ve revnak kýskacýnda kaptýrdýðýmýz ne çok hayal…

Týka basa dolu iken, boþ verdiðimiz o boþ hayallerin mihrabýna ulaþamayýp, týkýldýðýmýz hücrenin devingen ve cibilliyetsiz efkârýný yâd etmek her yeni gün kapýmýzý çaldýðýnda…

Telaffuzu olmayan bir duygu öbeði; isyanla serzeniþte bulunup o ara duraklarda gidip gelmeler ve tek kiþilik kompartýmanda,  yolculuðunu nereye olduðunu bilip bilmeden, vakur bir kimlik ile sýðýndýðýmýz gölgeli peyzajý muteber bir katmanda, parçalanýrken yerli yersiz.

Suç addedilen bir varlýk belki de muhatap alýnmayan.

Elimizden alýnan yaþama sevinci ve zafiyeti kýrýlgan gönlün, her yenilgiyi en derine gömüp, kýlýksýz ve pejmürde bir görüntüye mahal vermemek adýna, takýndýðýmýz o maske… Bir palyaçonun hüznü kadar rahvan bir terk edilmiþlikle, anlýk bir coþkuyu dahi hicap edilesi bir armaðandan sayan.

Karýnca kararýnca bir yolculuk oysa ve kansýz bir savaþ belki de soðukluðu nefretin ve hünkârý iken tüm duygularýn, o sünepe týnýsýyla avaz avaz haykýrýrken aþkýn varlýksýz ve yanýk türküsünü…

Duygular, biteviye saðaltan yaralarý…

Gölgeler kýyama duran bir faniyi ölümsüz kýlarken, bir serzeniþ farz edilen kýrýk bir tebessümü bile çok gören.

Ne çok kaygý hayatýn tozu dumaný iken, bir hidayetin sýrlý enginliðinde, medet bulduðumuz yegâne varlýk…

Nasýlýn nasýlý mý, yoksunluðu teyit eden asýlsýz bir ihbar mý yoksa beyan etmekten geri durup, sýðýndýðýmýz sessizlikte vücut bulan…

Ne çok öngörü oysa hayatý kanatan ve kaynatan.

Anlýk bir nüansý, daðlar iken eriþilmez yine de cebelleþmek, zirveye ulaþmak adýna.

Gerçekten sevip, deðer görmemek yetmedi, bir rivayete kurban edilen sakýncalý kimliðimiz ile taarruza geçen kalabalýk ile restleþip, yeniden gömülmek belirsizliði hikmet bilip, anlýk bir yoksunluðu koca ömre mal etmek.

Aklýmýn takýlý kaldýðý þu cümlede mi saklý yoksa evrenin teðet geçtiði:’’Tek yaptýðýmýz sevmekse ölebiliriz.’’(Alýntý)

Bir kereye mahsus olmadan, severek yorulduðumuz bir ömre sýðdýrdýðýmýz aþkýn hezeyaný kadar muteber bir yok oluþa boyun eðmek…

Baðýmsýzlýðýn baðýmlý kýldýðý bir nazireymiþçesine, ait olduðumuz yeknesak bir zindanda çýkmayan sesimize dahi tahammül edemezken özgürlüðümüzün çalýntý rüzgârýnda þart koþulan kural dýþý o mecburi istikamet.

Ýmkânsýzý aradýkça, imkân dâhilinde en güzele odaklandýkça, aradýðýmýzýn bizde yarattýðý huzursuzluk iken huzurun tecellisinde gönül verdiðimiz bir yaðmur damlasýnda karýþmak sonsuzluða yine de bilip bilmeden aidiyet duygusuna sahip çýkarken ruhun sunduðu beyanat.